Korku Hikayeleri (2)

Bu olay, Marmara Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü 1993 yılında bitiren Dilek isimli bi kızın başından geçmiş. (Böyle anlatılıyo, soyadı yok) Dilek bi gün okuldan çıkmış, durakta minibüs bekliyomuş. Yalnız korkunç da yağmur yağıyomuş bu arada. Kızın önüne bi araba yanaşmış. İyi giyimli, temiz yüzlü bi genç,Islanmayın, gelin ben sizi uygun bi yere kadar bırakayım” demiş. Dilek kız, başta biraz tereddüt etmiş ama çocuğun iyiniyetine inanmış ve arabaya binmiş. Yolda sohbet filan etmişler. Hoşlanmışlar birbirlerinden. Çocuk, “Lütfen izin verin sizi evinize bırakayım. Bakın yağmur da iyice hızlandı” demiş, Dilek kabul etmiş tabi. Sohbet iyice koyulaşmış. Kızın evine gelmişler, bu arada telefon değiş tokuşu yapmayı da ihmal etmemişler.
Dilek çok etkilenmiş çocuktan. O hafta her telefon çaldığında yüreği hop etmiş, “Ay benimki mi arıyo?” diye telefona koşmuş. Ama arayan olmamış maalesef. Dilek yüzünü kızartıp çocuğu aramaya karar vermiş, “Belki numaramı kaybetmiştir, n’olucak ki ben arasam” deyip kandırmış kendini. Telefonu ağlamaklı bi kadın sesi açmış. Meğer teyze, bizim çocuğun annesiymiş ve hıçkıra hıçkıra, oğlunun trafik kazasında öldüğünü söylemiş. Anlattıklarından Dilek anlamış ki, çocuk onu bıraktıktan 5 dakika sonra yapmış kazayı. “Keşke eve bıraktırmasaydım. Benim bunun sorumlusu” diyerek hemen kendini suçlamaya başlamış. Suçluluk duygusundan kurtulmak için teyzeden adresi almış, “En azından başsağlığına gideyim bari” diye düşünmüş.

Ziyaret ağlamaklı ve de yaslı geçmiş. Ayrılma vakti geldiğinde iyice havaya giren kız, “Bana oğlunuzdan bi hatıra verir misiniz? Onu gerçekten çok sevmiştim” demiş. Bunun üzerine anne içeriye gitmiş, döndüğünde elinde çocuğun kaza günü üzerinde olan gömlek varmış. Üstelik de hala kanlar içindeymiş gömlek. Dilek çok kötü olmuş, gömleğin niye saklandığı ve niye ona verildiği anlamsızlığına rağmen yine de kadını kıramayıp almış kanlı gömleği. Ama eve gelir gelmez ilk işi gömleği yıkayıp, ütülemek olmuş. Bütün gece gömleğe baka baka, zır zır ağlamış. Sürekli de, “Onu ben öldürdüm, onu ben öldürdüm” diye tekrar ediyomuş kendi kendine.

Artık ağlamaktan bi’tap düştüğünde gömleği yastığının altına koymuş ve yatmış. Sabah uyandığında kendini daha iyi hissediyomuş. Ama yastığı kaldırdığında bi de görmüş ki gömlek yine kanlar içinde. İnanamamış bu duruma. “Heralde dün o kafayla iyi yıkayamadım” diyerek yeniden yıkamış gömleği. Ama ertesi sabah da hiç bi değişiklik yokmuş gömlekte, yine kanlar içindeymiş.

Mumya

İsa’dan 1500 yıl önce yaşayan Mısırlı Prenses Amen-Ra öldükten sonra dönemin geleneklerine uygun olarak mumyalanmış ve tahta bi tabuta konmuş. 1890 yılında 4 zengin İngiliz genci, prensesin mumyasını bi "tarihi eser" kaçakçısından (böyle söylediğimi prenses duymaz inşallah) satın almış. Ve felaketler zinciri de böylelikle başlamış. Mumyayı alan gençlerden birini en son alış-verişten bi’kaç saat sonra çöle doğru yürürken görmüşler. Bi daha da İngilizi gören olmamış. Dörtlü grubun bi başka üyesi ertesi gün Mısırlı hizmetkarlarından biri tarafından kazayla vurulmuş. Hizmetkar, elini o an kontrol edemediğini ve hiç istemediği halde silahı alıp "sahibi" vurduğunu iddia etmiş. Kalan iki genç mumyayı alıp memleketlerine dönmüş. Üçüncü adam İngiltere’ye döndükten sonra bütün parasını yatırdığı bankanın battığını öğrenmiş. Son adam da iflah olmaz bir hastalığa yakalanmış, servetini hastanelerde harcayıp sokaklarda kiit satmaya başlamış. Bu arada mumya bi işadamının eline geçmiş bu felaketler sırasında. O da itish Museum’a hediye etmiş lanet(li) prensesi. Müze mumyayı Mısır bölümüne koymuş. Ama prenses boş durmamış taabi. Gece bekçileri, tabuttan hıçkırığa benzer sesler duyduklarını iddia ediyolarmış. Bekçilerden biri, bi sabah ölü bulunmuş. Temizlikçiler mumyanın etrafını temizlemeyi reddediyolarmış. Bi gazeteci tabutun dıştan fotoğrafını çekmiş. Fotoğrafı tab ettiğinde kartta sadece korkunç bi suratın olduğunu görmüş. Gazeteci koşa koşa evine gitmiş, yatak odasına girip kapıyı kilitlemiş ve kendini vurmuş. Falaaan, filaaan... (Prensesin daha sonra da o kadar çok vukuatı var ki, falan filan demek yetmiyor.) Müze sonunda mumyayı özel bi koleksiyoncuya satmış. Ondan sonra da bi sürü felaket olmuş. Vakit kaybetmeyelim. En son Amerikalı bi arkeolog satın almış prensesi. 1912 Nisan’ında da mumya Amerika’ya götürülmek üzere Titanik gemisine yüklenmiş ve asıl olan da böylelikle olmuş zaten. Amen-Ra son volesinde 1500 yolcunun kendi yanına gelmelerini sağlamış.

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] İlginç

ÇIKMAZ SOKAK

Arkadaşlarla beraber dershaneden eve gelirken biraz macera yaşamak istedik istemez olalım çıkmaz ve karanlık bir sokağa girdik... birden evlerin tüm ışıkları söndü .. zaten çok da fazla ev yoktu... tüm sesler kesildi sokakta sadece biz vardık o anki panikle birbirimize sarıldık ilerıden birçığlğk sesi geldi o yöne koştuk... hiç bir şey yoktu biraz daha ileride gözleri bembeyaz yüzü kan içinde bir kadın gördük tabi kadına benzerse...kadın elindeki hançerlebize doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı...o an sanki kalbimiz duracaktı...biz kaçmaya başladık... kadın birden önümüzde belirdi...ve aramızdan betül arkadaşımıza hançeri sapladı...o anda birden uyandım...birden telefon çaldı...betülün annesi arıyordu... ağlıyordu...ne oldu diye sordum...betül sabah odasına girdiğimde yoktu her yeri aradık ama yine yok dedi daha sonra dışarıyı aradıklarında çıkmaz bir sokakta kanlar içinde yerde yattığını ve yanında kanlı tarihi bir hançer olduğunu gördük...haber vermek için kaderi aradım...rüyamı ve olanları anlattım...verdiği cevap karşısında şok oldum...AYNI RÜYAYI ODA GÖRMÜŞ...

Evet beni de ilk okuduğum zaman ürpertti biraz

İnşaattaki Ruh

Ben inşaatçıydım evimde inşaatın karşısındaydı ve ben bakıyordum balkondan sanki beyaz bişeyin geçtiğini gördüm hemen evden çıktım gittim bakmaya saat 00.30 du her yer çok karanlıktı el fenerimi almayı unuttum vede eve döneyim derken çığlık sesi duydum inşaattan geliyodu acaba neydi koşttum eve el fenerini aldım gittim inşağata her kata bakarken birde ne göriyim 6 kattayken dikkatlice baktım arkadaşım hasanı yerde bıçaklanmış buldum vede ölmüştü demekki çığlık sesi hasandan geldi peki katil kimdi ?bu soruyu çözebilmek için her kata bakıyodum çatıda beyaz bi ruhu gördüm çok korktum sonra birden kayboldu nolduysa sabah kendimi yatakta buldum eve gitmemiştim ki :S rüya sandım ilk sonra inşaata gittiğimde 6.katta hasanı bıçaklanmış gördüm herşey gerçekti ama bni yatağa kim götürdü???? bu sorunun cevabını hala arıyorum gerçekten bu hikaye başımdan geçti

Alıntıdır